အစၥလာမ္ သာသနာေတာ္၏ ပညတ္ခ်က္အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ကြဲလြဲမႈမရွိ၊ ကြဲလြဲခြင္႕မရွိသည္႕ ပညတ္ခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ အခ်ိဳ႕အမႈကိစၥမ်ားသည္ ကုရ္အာန္၊ ဟဒီးဆ္ ၌ အတိအလင္းေဖာ္ျပထားျခင္း မရွိေသာေႀကာင္႕ ထုိကိစၥမ်ားႏွင္႕ ပတ္သက္၍ တရားေတာ္၏ အမိန္႕မည္သုိ႕ ရွိသည္ကို ေမးျမန္းဆည္းပူးႏုိင္ရန္ ၀ါရင္႕၊ သမာၻရင္႕၊ က်ယ္၀န္းနက္ရႈင္းစြာ အသိအျမင္ရွိသူ၊ သစၥာသမာဓိရွိသူထံ ခ်ဥ္းကပ္ရန္ အေရးႀကီး၏။ အီမာန္ႀကီးေလးပါးစလံုးသည္ ေဖာ္ျပပါ အရည္အခ်င္းမ်ားႏွင္႕ ညီညြတ္ၿပီး၊ အစၥလာမ္႕ေလာက၌ တညီတညြတ္တည္း လက္ခံထားျခင္းခံရသူမ်ားျဖစ္ေသာေႀကာင္႕ယင္းတုိ႕၏ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ႏွင္႕ ဟဒီးဆ္ေတာ္မွ ေဖာ္ထုတ္ထားေသာ ပညက္ခ်က္မ်ားကုိ ဥပေဒအက်ယ္ျပန္မ်ားအျဖစ္လက္ခံထားႀကသည္။ ထို႕ေႀကာင္႕ အလႅာဟ္႕ ရစူလ္ ၏ မိန္႕ျမြက္ခ်က္မ်ားကုိ နာခံရမည္႕ အစား ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ အမိန္႕ကုိနာခံေနႀကသည္ ဆုိလွ်င္မမွန္ကန္ပါ။ အလႅဟ္႕၊ ရစူလ္၏ မိန္႕ျမြက္ခ်က္မ်ားကုိ ထုိသူေတာ္စဥ္အီမာန္ႀကီးမ်ားက ေဖာ္ထုတ္ျခင္းျဖစ္သျဖင္႕ မွန္ကန္ ခုိင္လံုသည္ ဟုမွတ္ယူရမည္။ ထိုအီမာန္ႀကီးမ်ား၏ ဥပေဒအက်ယ္ျပန္ခ်င္းကုိ မည္သည္႕ အသိတရားရွိသူမွ် မူလဥပေဒနဲ႕ဆန္႕က်င္သည္ဟု သေဘာမပုိက္ပါ။ သုိ႕ပါ၍ အီမာန္ေလးပါးစလံုးက ကုရ္အာန္၊ ဟဒီးစ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပထားျခင္းေႀကာင္႕ ထုိအီမာန္ႀကီးမ်ား၏မဇ္ဟဗ္(က်မ္းေတာ္ျမတ္ကုရ္အာန္ ႏွင္႕ ဟဒီးစ္ေတာ္မ်ားမွ ေဖာ္ထုတ္ထားေသာ ပညတ္ခ်က္) အေပၚ လိုက္နာက်င္႕သံုးျခင္းသည္ ကုရ္အာန္၊ ဟဒီးစ္ အေပၚလိုက္နာက်င္႕သံုးျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဖိကဟ္ မဇ္ဟဗ္ အားလံုးသည္ရွရီအသ္ ျမစ္ႀကီးမွ ခြဲထြက္လာေသာ ျမစ္လက္တက္မ်ားျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူထားရမည္။
အီမာန္ႀကီးမ်ား အလွ်င္ ေခတ္သည္ ခုိင္းရုလ္ကုရူန္း (အေကာင္းဆံုးေခတ္) ျဖစ္၏။ ထုိေခတ္ရွိမြတ္စ္လင္မ္မ်ားသည္ မိမိတုိ႕ စိတ္ႀကိဳက္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမရွိႀကပဲ ဆြဟာဗဟ္ မ်ားထံေမးျမန္းဆည္းပူးႀက၍ က်င္႕သံုးခဲ႕ႀကသည္။ အီမာန္ႀကီးမ်ားေခတ္ေနာက္ပိုင္း အိဂ်္ေသဟားဒ္ (ကုရ္အာန္ႏွင္႕ ဟဒီးစ္ေတာ္မွ ပညတ္ခ်က္ေဖာ္ထုတ္ျခင္း) လံုး၀ လုပ္ခြင္႕မရွိဟူ၍မဟုတ္ပါ။ အိဂ်္ေသဟားေဒ မုသြလားက္ (မိမိ အသိဥာဏ္ျဖင္႕ ကုရ္အာန္ႏွင္႕ ဟဒီးစ္ေတာ္မွ ပညတ္ခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း) အတြက္ အထူးလုိအပ္ေသာ အသိ၊ပညာ၊သိကၡာ၊သမာဓိ၊ သကၠ၀ါစံခ်ိန္မမွီျခင္းသာျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႕ေသာ အဆင္႕ရွိသူ မေပၚေပါက္ႏိုင္ေတာ႕ပါ။ အကယ္၍ အိဂ်္ေသဟားဒ္ျပဳခြင္႕ရွိေနေသးပါက အုမၼသ္ထု အတြင္း၌ စည္းလံုးမႈ ပ်က္ျပားမည္႕ အႏၱရာယ္ရွိႏုိင္ေပသည္။
အီမာန္ႀကီးမ်ား ကြဲလြဲခဲ႕သည္ဆုိရာ၌ လူတစ္ဦးႏွင္႕တစ္ဦး သေဘာေပါက္နားလည္ႏုိင္မႈ၊ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈႏွင္႕ သုေတသနျပဳႏုိင္စြမ္း ျခားနားျခင္းသည္ ပင္ကုိုယ္သဘာ၀ ပင္ျဖစ္ေသာေႀကာင္႕ ၄င္းတုိ႕၏ ထုိးထြင္းႀကံဆ၊ ေတြးေခၚဆံုးျဖတ္မႈမ်ားသည္လည္း ျခားနားေနမည္ျဖစ္သည္။ ကြဲလြဲေနမည္မွာ ဓမၼတာပင္ျဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ထုိအီမာန္ႀကီးမ်ားသည္ တရားေတာ္၏ သေဘာေတာ္ႏွင္႕ အညီ ကြဲလြဲေနျခင္းျဖစ္သျဖင္႕ အမွန္တရား အေပၚ၌ကြဲလြဲျခင္းသာ ျဖစ္ေပေတာ႕သည္။ အီမာန္ႀကီးေလးပါးစလံုးသည္ အမွန္တရားေပၚ၌ရွိႀက၍တစ္ပါးပါးေဖာ္ထုတ္ထားေသာ မဇ္ဟဗ္အေပၚလိုက္နာ ျခင္းသည္ အမွန္တရားအေပၚ လိုက္နာက်င္႕သံုးျခင္းမည္၏။ သုိ႕ေသာ္ တျပိဳင္နက္ ေလးပါးစလံုး၏ ပညတ္ခ်က္ကုိလုိက္ခံႏုိင္ရန္ မျဖစ္ႏုိင္။ တစ္ပါးပါး ေဖာ္ထုတ္ထားေသာ ပညတ္ခ်က္ကုိ လိုက္နာရန္အေရးႀကီး၏။ သို႕မဟုတ္ပါက လမ္းမွား၍ စိတ္ႀကိဳက္စိတ္အလိုလိုက္မႈမ်ားျဖစ္ေပၚေစႏိုင္ေသာေႀကာင္႕ျဖစ္သည္။
ထုိ႕ေႀကာင္႕ ဖိကဟ္က်င္႕စဥ္တစ္ခုအေပၚအတည္တက်လိုက္နာရင္ ၀ါဂ်ဗ္ ျဖစ္သည္။ သို႕မဟုတ္ပါက စိတ္ႀကိဳက္ အလုိလိုက္ျခင္းႏွင္႕ မိမိ ကိုုယ္က်ိဳးဖတ္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္သည္။
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ဟဇရသ္ေမာ္လာနာ မြဖ္သီ ယူစြဖ္ (လုဒ္ယာန၀ီ) ၏ မဇဟဗ္မ်ားအေႀကာင္းေရးေျဖဆုိထားေသာ ဖသ္၀ါလုဒ္ယာန၀ီက်မ္း(2) အား မွီျငမ္း ေရးသားသည္။
