ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မိမိရဲ႕ အေျခခံ ႏိုင္ငံေရး ရပ္တည္ခ်က္ နဲ႔ ဝါဒ သေဘာ ထားကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ အတြင္းမွာ ျပင္ပ သို႔ အမွာ စကား ပါးလိုက္ ရာမွာ ေအာက္ေဖာ္ ျပပါ မိန္႔ခြန္း သံုးခု အတိုင္း ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာလိုက္ ပါတယ္။ အဲဒီ မိန္႔ခြန္း / ေဆာင္းပါး ေတြကေတာ့ --
၁။"လြတ္လပ္ မႈကိုဘဲ က်မတို႔ လိုခ်င္တယ္" Parade မဂၢဇင္း၊ မတ္လ ၉ ရက္ ၂၀၀၃
၂။"က်မတို႔ လြတ္လပ္ မႈကို ျမႇင့္တင္ဖို႔ သင္တို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ မႈကို အသံုးခ် ၾကပါ" New York Times သတင္းစာ၊ေဖေဖာ္ဝါရီ ၄ ရက္ ၁၉၉၇ (ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕ေတာ္ အေမရိကန္ တကၠသိုလ္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ပါရဂူဘြဲ႕ လက္ခံ မိန္႔ခြန္း)
၃။ေန႐ူးဆု လက္ခံ မိန္႔ခြန္း၊ နယူးေဒလီ၊ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ ၁၉၉၃
(၁)
လြတ္လပ္ မႈကိုဘဲ က်မတို႔ လိုခ်င္တယ္
ျမန္မာ ႏိုင္ငံ တဝန္း ခရီးသြား လာရင္း က်မက လူေတြကို ဘာလို႔ ဒီမိုကေရစီ လိုခ်င္ တာလဲလို႔ ေမးၾကည့္ မိပါတယ္။ မၾကာ ခဏ ဆိုသလို အၾကားရဆံုး အေျဖ ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ က်မတို႔ လြတ္ေျမာက္ခ်င္လို႔ ဆိုတာပါပဲ။ သူတို႔ အက်ယ္ ခ်ဲ႕ၿပီး မေျပာ ရဘဲ သူတို႔ ဘာေျပာတယ္ ဆိုတာ က်မ နားလည္ ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ကံၾက မၼာကို သူတို႔ ကုိယ္တိုင္ ပံုေဖာ္ ဆံုးျဖတ္ခြင့္ မရွိဘဲ ဖိႏွိပ္ခံ ေနရတာ ကေန လြတ္ေျမာက္ခ်င္ ၾကပါတယ္။ လက္နက္ အင္အားေပၚ အေျချပဳတဲ့ အမိန္႔ေတြနဲ႔ ထင္ရာစုိင္းမႈ ေတြေအာက္ ေရာက္ေန ရတဲ့၊ သူတို႔ရဲ႕ နိစၥဓူဝ ၾကံဳေတြ႔ ေနရတဲ့ အျဖစ္ ေတြကို မလိုခ်င္ ၾကေတာ့ ပါဘူး။ လူငယ္ေတြကို က်မက လြတ္လပ္ျခင္း ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးၾကည့္တဲ့ အခါ သူတို႔က သူတို႔ စိတ္ထဲ ရွိတာေတြကို ရွိတဲ့ အတိုင္း ရင္ဖြင့္ ေျပာျပ ခ်င္တာလို႔ ဆိုပါတယ္။ သူတို႔ အသိဉာဏ္ ပညာ စိန္ေခၚ မႈကို ျဖည့္ဆည္း မေပးႏိုင္တဲ့ ပညာေရး စနစ္ အေပၚ မေက်နပ္ ခ်က္ေတြကို သူတို႔ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာလို ၾကပါတယ္။ ေဝဖန္၊ ေဆြးေႏြး၊ ျငင္းခံု ႏိုင္သူေတြ ျဖစ္ၿပီး စု႐ံုး၊ သီဆို၊ ေအာ္ဟစ္၊ ၾသဘာ ေပးႏိုင္ဖို႔ ေထာင္ေသာင္း သိန္း မက စုေဝး ႏိုင္သူေတြ ျဖစ္လို ၾကပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက လူငယ္ ေတြဟာ က်ယ္ျပန္႔ လြန္းတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတြနဲ႔ အံမခန္း မႈေတြ ျပည့္ေနတဲ့ လူငယ္ ဘဝရဲ႕ ႏိုးၾကား တက္ႂကြတဲ့ အရြယ္ ေတြကို အျပည့္ အဝ ပိုင္ဆိုင္ ခ်င္တယ္။ မေရရာမႈေတြ၊ ႀကီးက်ယ္ မႈေတြနဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္ မႈေတြ၊ ေတာက္ပ ခမ္းနားမႈနဲ႔ ဖီလာ ဆန္႔က်င္ မႈေတြ ၾကမ္းတမ္း ခက္ထန္ မႈနဲ႔ သိမ္ေမြ႔ မႈေတြ တန္းစီ ျပည့္ေနတဲ့ လူငယ္ ဘဝကို အျပည့္ အဝ ရယူလို ၾကပါတယ္။
ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးေတြ အေနနဲ႔ေရာ ဘာေတြ အလို ရွိပါသလဲ။ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ႀကီးျမင့္မႈရဲ႕ ဖိစီးမႈ ဒဏ္ေၾကာင့္ အားဆုတ္ ၿငီးေငြ႔ ေလာက္ေအာင္ အိမ္မႈ ထိန္းသိမ္း ေနရတဲ့ဘဝက လြတ္ေျမာက္ခ်င္ ၾကပါတယ္။ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေတာ ၾကံဆမိလို႔ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ အျပစ္ေပး အေရးယူ ခံရမလား ဒါမွမဟုတ္ ကေလးေတြမ်ား ဘဝရဲ႕ အခြင့္အလမ္းေတြ ဆံုးပါး သြားမလားဆို တဲ့ စိုးရိမ္ ေၾကာင့္ၾက မႈေတြက ကင္းလြတ္ခ်င္ ၾကပါတယ္။ မိသားစုကို ေထာက္ပံ့ႏိုင္ေအာင္ ခႏၶာကုိယ္ ရင္းေနရတဲ့ ဘဝက လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ေတာင့္တ ေနၾကတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား (အမ်ားႀကီးကို) ရွိပါတယ္။
က်မ ေတြ႔ဆံုခဲ့တဲ့ လယ္သမား ယာသမားေတြ ဆိုရင္ သူတို႔ ဆႏၵအတိုင္း စိုက္ပ်ိဳး ထြန္ယက္ခ်င္ ၾကတယ္။ မေတာ္ မတရား ေစ်းႏိွမ္ ခံရၿပီး အစိုးရကို မေရာင္း မေနရ ၿခိမ္းေျခာက္ ခံရတာ မ်ိဳးေတြက ကင္းလြတ္ၿပီး သူတို႔ ထြက္ကုန္ ေတြကို ကုိယ့္ဆႏၵနဲ႔ကိုယ္ ေစ်းကြက္တင္ ေရာင္းခ်လို ၾကပါတယ္။ သူတို႔ဟာ နိစၥဓူဝ ေျမန႔ဲ ဖက္ၿပိီး ဘဝကို ႐ုန္းကန္ ရပ္တည္ သူေတြပါ။ ဒီလို ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ဘဝေတြ အေပၚမွာ က်ိဳးေၾကာင္း မဆီေလ်ာ္တဲ့ အမိန္႔ ေတြနဲ႔ နားလည္ရ ခက္တဲ့ အာဏာပိုင္ ေတြေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ဝန္ထုပ္ ဝန္ပိုး မလိုခ်င္ ၾကေတာ့ ပါဘူး။
ဒါနဲ႔ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အဖြဲ႔ဝင္ က်မ တို႔ေရာ လို႔ ေမးစရာ ရွိပါတယ္။ ဘာလို႔ က်မတို႔ တေတြ တိုင္းျပည္ လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ခက္ခက္ ခဲခဲ လုပ္ကုိင္ ေနပါသလဲ။ ဒီလို လုပ္ကိုင္ ေနတာဟာ ဒီမိုကေရစီ အေပၚ မေရ မရာနဲ႔ အေကာင္းျမင္ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး ထင္ရာ လုပ္ကိုင္ ေနတာ မဟုတ္ ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာ သူရဲ႕ေတာက္ပ မႈကို ၾကာရွည္ ထိန္းႏိုင္ေအာင္ အၿမဲတေစ အေရာင္တင္ ေပးရတဲ့ ရတနာ တပါး ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ က်မတို႔ သိပါတယ္။ ပ်က္စီး ဆံုး႐ႈံးတာ၊ အခိုး ခံရတာေတြ မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ဖို႔ ဒီမိုကေရစီကို မ်က္ျခည္ မျပတ္ ေစာင့္ၾကပ္ ၾကည့္႐ႈ ေနရပါ လိမ့္မယ္။
လြတ္လပ္တဲ့ ျမန္မာျပည္ ကသာ လူ႔ဂုဏ္ သိကၡာကို တန္ဖိုးထား ေလးစားတဲ့ ႏိုင္ငံ တည္ေထာင္ ႏိုင္မွာမို႔ လြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္ကို က်မတို႔ တေတြ ပင္ပင္ ပန္းပန္း ႀကိဳးစား ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
တိုင္းျပည္ တဝွန္း လွည့္လည္ သြားတဲ့ အခါ လူေတြက က်မ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ နဲ႔ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ ပထမ အႀကိမ္ ေျခာက္ႏွစ္နဲ႔ ဒုတိယ အႀကိမ္ ဆယ့္ကိုးလ ေနရတာမွာ ဘယ္လို ခံစားရ သလဲလို႔ ေမးၾက ပါတယ္။ မိသားစု မိတ္ေဆြ အေပါင္း အသင္း ေတြနဲ႔ ခြဲခြာၿပီး က်မ ဘယ္လို ေနခဲ့ သလဲေပါ့။ ဒီ အာဏာရွင္ ႏိုင္ငံမွာ ယံုၾကည္ခ်က္ အတြက္ အက်ဥ္းခ် ခံရ သူကသာ အမွန္ တကယ္ လြတ္လပ္ သူျဖစ္ ေနတာ ဂြက် လွတယ္လို႔ က်မ ေျပာခ်င္ ပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ က်မတို႔ဟာ က်မတို႔ရဲ႕သာမန္ ဘဝ လြတ္လပ္ခြင့္ ေတြကို ေပးဆပ္ ထားရတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူသား ဘဝရဲ႕ တန္ဖိုး အရွိဆံုး ျဖစ္တဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ အမွန္ တရား အေပၚ က်မတို႔ ၾကံ႕ၾကံ႕ခံရပ္ ေနခဲ့ ၾကပါတယ္။
ဒီမွာ ျပည္သူ လူထု အတြက္ က်မ အလိုခ်င္ဆံုး ကေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ ေအာက္မွာ လံုလံု ျခဳံျခံဳ ေနရဖို႔နဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ လံုျခံဳမႈ ေအာက္မွာ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ေနႏိုင္ ဖို႔ပါပဲ။ ေၾကာက္ရြံ႔မႈရဲ႕ ႏံုးခ်ည့္ ေသးသိမ္ ေစတဲ့ အေႏွာင္ အဖြဲ႔ေတြကို ဖယ္ရွားၿပီး ျမန္မာ ျပည္သူ ေတြဟာ လြတ္လပ္တဲ့ လူသားေတြ အျဖစ္ ေခါင္းေမာ့ ဂုဏ္ယူ ႏိုင္သူေတြ ျဖစ္လာမွာကို က်မ ေတြ႔ျမင္ လိုပါတယ္။ က်မတို႔ အားလံုး အတြက္ ပိုၿပီး ေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့၊ လံုျခံဳမႈလည္း ပိုရွိတဲ့ လူ႔ေဘာင္ဘဝ တည္ေဆာက္ဖို႔ စည္းစည္း လံုးလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ရႊင္ရႊင္ ႀကိဳးပမ္း ၾကတာကို က်မ ေတြ႔ျမင္ လိုပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကို ယံုၾကည္မႈ အျပည့္နဲ႔ အနာဂတ္ကို တက္လွမ္းၿပီး တန္ဖိုး ရွိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျမင့္ျမင့္ မားမားနဲ႔ စိန္ေခၚမႈ အားလံုးကို ရင္ဆိုင္တာ က်မ ေတြ႔ျမင္ လိုပါတယ္။ "ဒီ တိုင္းျပည္ဟာ ဒီေျမကို ခ်စ္သူ၊ ဒီေျမမွာေန၊ ဒီေျမမွာ ေသခဲ့ သူအားလံုးအ တြက္ ထိုက္တန္တဲ့ တိုင္းျပည္ အျဖစ္ ဘိုးဘြား အေမြ အႏွစ္ အတြက္ ဂုဏ္ယူ ရၿပီ" လို႔လည္း က်မ ေျပာျပ ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေတြဟာ ျပည္သူ လူထုရဲ႕ဆႏၵသာ ေနာက္ဆံုးမွာ ေအာင္ပြဲ မုခ် ရရမယ္ ဆိုတဲ့ ခိုင္မာတဲ့ ယံုၾကည္မႈန႔ဲ က်မတို႔ အားလံုး ႏွစ္နဲ႔ခ်ီ ႀကိဳးပမ္း လုပ္ေဆာင္ ေနတာ ေတြရဲ႕ ပကတိ ဦးတည္ရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
(ဝါရွင္တန္ပို႔စ္ သတင္းစာ ႏွင့္ တြဲထြက္ သည့္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ မတ္လ ၉ ရက္ေန႔ထုတ္ Parade သတင္းစံု မဂၢဇင္းတြင္ ျမန္မာ့ ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရးသားသည့္ All We Want is Our Freedom ေဆာင္းပါးကို ထိုက္သူႏုိင္ ဘာသာျပန္ဆို တင္ျပ ထားသည္။)
(၂)
က်မတို႔ လြတ္လပ္ မႈကို ျမႇင့္တင္ဖို႔ သင္တို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ မႈကို အသံုးခ် ၾကပါ
က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီ အေရး ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ ေနသူေတြဟာ ဖိႏိွပ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ မႈမ်ားလြန္းတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ သူ႔ကၽြန္အျဖစ္ ေအးေအး ေဆးေဆးေ နမယ့္အစား အေျခခံ လူ႔အခြင့္ အေရး အတြက္ ရပ္တည္ တိုက္ပြဲ ဝင္ဖို႔ ကိုယ့္ဘဝ ကိုယ္ ေရြးခ်ယ္ ၾကပါတယ္။ က်မတို႔ရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးဟာ တရား မွ်တမႈနဲ႔ စာနာ နားလည္မႈ အေပၚ အရင္းခံတဲ့ ယံုၾကည္မႈ ရိွမွသာလွ်င္ ျဖစ္မယ့္ အၾကမ္း မဖက္ လႈပ္ရွားမႈ တရပ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။
လူဆိုတာ မိမိေကာင္းစားေရးကိုသာအဓိကထားတဲ့ စီးပြားေရးအက်ိဳးအျမတ္ကိုသာ ေရွး႐ႈတတ္သူ သတၱဝါသာ ျဖစ္တယ္လို႔ တခ်ိဳ႕က ဆိုေကာင္းဆိုပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ မိမိယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြကို စြဲကိုင္ၿပီး ျပင္းထန္လွတဲ့ အျပစ္ေပးအေရးယူမႈေတြကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ရင္ဆိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒး ရိွေသးတယ္ဆိုတာကိုၾကည့္ယင္ အဲဒီအဆိုဟာ ေသးသိမ္က်ဥ္းေျမာင္းလွတယ္ဆိုတာ သိပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုအမ်ိဳးေကာင္း သမီး၊ အမ်ဳိးေကာင္းသားေတြ က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာ ေျမာက္မ်ားစြာရိွေနေသးတာေၾကာင့္ က်မလြန္စြာ အားတက္မိပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြရဲ႕ တက္တက္ႂကြႂကြပါ၀င္လႈပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေျပာင္း လဲမႈေတြ ေပၚေပါက္လာတတ္တ့ဲ ႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈတရပ္ရွိတယ္လို႔ အမ်ားကလက္ခံထားၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ကေန သူတို႔ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးဘဝကို အစျပဳခဲ့တဲ့ က်မအေဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အပါအဝင္ ငယ္ရြယ္ႏုနယ္တ့ဲ ေခါင္းေဆာင္မ်ားေၾကာင့္ က်မတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းလႈပ္ရွားမႈဟာ ေအာင္ပြဲခံခဲ့ရပါတယ္။
ဒီလို ထူးထူးျခားျခား ရဲရင့္တက္ႂကြတဲ့ ဆန္႕က်င္အာခံလိုစိတ္ေတြနဲ႔ ၾသဇာတိကၠမႀကီးမားလွတ့ဲ အတိုက္အခံ အဖြဲ႕အစည္းမ်ဳိးကို ဘယ္လိုအာဏာရွင္အစိုးရမဆို ပစ္မွတ္ထားေခ်မႈန္းမွာ အေသအခ်ာပါဘဲ။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကတည္း က အာဏာရလာတ့ဲ ျမန္မာစစ္အစိုးရကေတာ့ အာဏာရၿပီးသိတ္မၾကာခင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦးကို ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့အျပင္ ေက်ာင္းသားေတြ အသင္းအပင္းဖြဲ႕စည္းခြင့္ကိုပါ တရားမ၀င္ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ ခဲ့ပါတယ္။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အရပ္သားအေရၿခံဳထားတ့ဲ စစ္အစိုးရတပိုင္း ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ကို ျမန္မာျပည္သူေတြ ဆန္႕က်င္အာခံခဲ့ပါေတာ့တယ္။ တတိုင္းတျပည္လံုးမွာျဖစ္ပြားေနတဲ့ ဆႏၵျပပြဲေတြကို ထိပ္ဆံုးကေန ဦးေဆာင္ေနတဲ့သူေတြကေတာ့ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြျဖစ္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ အဓိကေတာင္းဆိုခ်က္ ေတြထဲက တခုကေတာ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႕စည္းခြင့္ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအတြက္ စစ္အာဏာရွင္ေတြတံု႔ျပန္လိုက္တဲ့အေျဖကေတာ့ သူတို႔ကို ပစ္သတ္လိုက္ၾကတာပါဘဲ။ ရွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာလာတ့ဲအထိ ျမန္မာျပည္ကေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြဟာ မိမိတို႔အက်ဳိးျဖည့္ဆီးေပးၿပီး မိမိတို႔ အမွန္တကယ္ လိုခ်င္ေတာင့္တလွတဲ့ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕အစည္းမ်ဳိးကို မတည္ေထာင္ႏိုင္ေသးပါဘူး။
အခု သိပ္မၾကာလွေသးတဲ့ ဒီဇင္ဘာလကေတာင္မွ ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႕စည္းေရးကိုေတာင္းဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသား ဆႏၵျပပြဲတရပ္ ေပၚေပါက္ခဲ့ၿပီး အဲဒီဆႏၵျပပဲြေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ လ်စ္လ်ဴ႐ႈခံခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီဆႏၵျပပဲြမွာ ပါ၀င္သူေတြ ကို အင္အားသံုးၿဖိဳခြဲခဲ့ၿပီး က်မရဲ႕ ပါတီျဖစ္တ့ဲ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က လူငယ္ပါတီဝင္ေတြကို အဆိုပါဆႏၵျပပြဲ စီစဥ္ရာမွာ ပါဝင္တယ္ ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္နဲ႕ ဖမ္းခဲ့ပါတယ္။ က်မကိုလည္း ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့တယ္ ဆိုၿပီး စြပ္စဲြခဲ့ပါေသးတယ္။
ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ ေတြဆံုေဆြးေႏြးတာဟာ အစိုးရကို ပုန္ကန္ျခားနားတယ္လို႔ အမွန္ တကယ္သာ ယူဆေနမယ္ဆိုယင္ က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာ ဝမ္းနည္းစိတ္မေကာင္းစရာေတြ ထပ္ၿပီးေပၚlေပါက္လာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မပါတီဟာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြကို စာနာေထာက္ခံေၾကာင္း ဘယ္တံုးကမွာ လွ်ဳိ႕ဝွက္ မထားခဲ့ပါဘူး။ က်မတို႔ဟာ မတူညီတဲ့မ်ဳိးဆက္ေတြအၾကား နီးစပ္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနၿပီး ဒီလုိႀကိဳးပမ္းျခင္းအားျဖင့္ က်မတုိ႔ရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အားထုတ္မႈေတြ ဆက္လက္ရွင္သန္တည္တန္႔ၿပီး က်မတို႔တုိင္းျပည္ရဲ႕ အေသြးအသား ထဲ ေပါင္းစည္း ယွက္ႏြယ္ သြားေအာင္ ျဖစ္ပါတယ္။
က်မတို႔ဟာ ကိုယ့္ထက္အဆမတန္သာလြန္တဲ့အင္အားေတြကို အံတုယင္း၊ စစ္အာဏာနဲ႕ အစိုးရဗ်ဴ႐ိုကရက္ ယႏၱရား ေပါင္းစည္းထားတ့ဲအားကို ဆန္႕က်င္အာခံယင္း တခါတေလမွာ သံသယေတြ ဝင္လာတတ္ပါတယ္။ ဘယ္လို သံသယမ်ဳိးလဲဆိုေတာ့ လက္ရိွအမိန္႔အာဏာေတြဟာ အၿမဲတမ္းမပ်က္မသုဥ္း တည္ရိွမယ့္အရာေတြဘဲလုိ႔ ယံုၾကည္ ေနသူေတြရဲ႕ သံသယေတြပါဘဲ။ လက္ရိွအေျခအေနကိုဘဲ လက္ခံလိုက္တာဟာ အသင့္ေလွ်ာ္ဆံုးျဖစ္မယ္လို႔ နားလည္ယံုၾကည္ထားသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတာ အံ့ၾသစရာပါဘဲ။
က်မတို႔ဟာ ေျပာင္းလဲဖို႔လိုတ့ဲကိစၥေတြကို ေျပာင္းလဲဖို႔စြမ္းအားအေပၚ ယံုၾကည္မႈရွိေပမဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ကေန လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီကို ကူးေျပာင္းဖို႔သြားတဲ့ ခရီးလမ္းဟာ လြယ္လိမ့္မယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒီမိုကေရစီအစိုးရလက္ထက္ မွာ က်မတို႔ရဲ႕ျပႆနာေတြအားလံုး ေျပေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ ထင္ေယာင္မွားခဲ့တာမ်ဳိး မရိွပါဘူး။ ေရွ႕မွာ က်မတို႔အတြက္ ႀကီးမားလွတဲ့စိန္ေခၚမႈေတြ ေစာင့္ေနတယ္ဆိုတာ က်မတို႔သိသလို တည္ၿငိမ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတရပ္တည္ေထာင္ဖို႔အတြက္ က်မတို႔ရဲ႕လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္မႈဟာ က်မတို႔ရဲ႕ ဘဝသက္တမ္းမက ၾကာျမင့္ ေကာင္း ၾကာျမင့္လိမ့္မယ္ဆိုတာ ႀကိဳတင္မွန္းဆထားပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီလို လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္ရာမွာ က်မတို႔ဟာ အထီးက်န္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ နားလည္ပါတယ္။ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ တရားမွ်တမႈ ရွာေဖြရာမွာ က်မတို႔ကိုဂ႐ုဏာသက္သူေတြ ကမၻာနဲ႔အဝွန္း ရွိေနပါတယ္။ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ အသား အေရာင္မေရြး ေနရာတိုင္းက ခံစားေတြးေတာတတ္တဲ့ လူသားေတြအေနနဲ႔ အဓိပၸာယ္ရိွတ့ဲျဖစ္တည္မႈကို လိုလား ေတာင့္တတာဟာ ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းတပ္မက္မႈသက္သက္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာသာလြန္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအခြင့္ အေရးေတြ အျပည့္အဝရွိတ့ဲလူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ ေနထိုင္ခြင့္ရေနတဲ့ ကံေကာင္းလွသူေတြအေနနဲ႕ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ က်မတို႔ကမၻာႀကီးရဲ႕ အျခားေနရာေတြက ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွသူေတြကိုကူညီဖို႔ အင္မတန္ လိုအပ္လွပါတယ္။
က်မတို႔လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္မႈရဲ႕ တစိတ္တပိုင္းကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းအေနနဲ႕ က်မတို႔ ဆင္းရဲမဲြေတေန ရတာဟာ လံုေလာက္တဲ့ရင္းျမစ္နဲ႔ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ ရွားပါးလြန္းလို႔မဟုတ္ဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေကာင္းေကာင္း ေပၚထြန္းေစ တဲ့ အေျခခံအေဆာက္အအံုေတြနဲ႔ အေလ့အက်င့္ေတြ နည္းပါးလြန္းလို႔သာျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို သိျမင္နားလည္ေစျခင္း ပါဘဲ။
ဖိႏိွပ္လြန္းတဲ့အစိုးရေတြနဲ႕ ဆက္ဆံဖို႔ ေနာက္တြန္႔စိုးရြံ႕ျခင္းမရိွတဲ့ ႏိုင္ငံစံုစီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးေတြ အမ်ားအျပား ရိွေနပါတယ္။ သူတို႔အေနနဲ႕ ျမန္မာ့စီးပြားေရးမွာ ပါဝင္ပတ္သက္ဖို႔ လာေရာက္ရတာဟာ ဒီမိုကေရစီလုပ္ငန္းစဥ္ကို အကူ အညီ ျဖစ္ေစဖို႔သာ ျဖစ္တယ္လို႔ အေၾကာင္း ျပေလ့ ရိွပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးအာဏာနဲ႕ စီးပြားေရးကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္၊ ခ်မ္းသာၿပီးသားလူတစုကိုသာ ပိုမိုခ်မ္းသာေစတဲ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြဟာ ဒီမိုကေရစီစနစ္အတြက္ အေျခခံအုတ္ျမစ္ေတြျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္မႈနဲ႕ တရားမွ်တမႈကို ေဖာ္ ေဆာင္ေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အေတြးအေခၚလြတ္လပ္မႈနဲ႕ လူသားဆန္တဲ့စိတ္ကူးစံေတြကို ျမႇင့္တင္ေပးႏိုင္မယ့္ စြမ္းအားျဖန္႔က်က္ဖုိ႔ စိတ္ဝင္စားသူ ဘယ္သူမဆို ျမန္မာစစ္အစိုးရ နဲ႔ စီးပြားေရး လုပ္ေဆာင္ေနတ့ဲ ကုမၸဏီ ေတြကို ျပတ္ျပတ္ သားသား ဆန္႔က်င္ ရပ္တည္ သြားပါလို႔ တိုက္တြန္း ခ်င္ပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳ၍ က်မတို႔ရဲ႕လြတ္လပ္မႈကို ျမႇင့္တင္ဖို႔ ရွင္တို႔ ရဲ႕လြတ္လပ္မႈကို အသံုးခ်ေပးပါလို႔ ေတာင္းပန္ပါရေစ။
(ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕ေတာ္ အေမရိကန္တကၠသိုလ္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ပါရဂူဘြဲ႕လက္ခံမိန္႔ခြန္းကုိ အေျခခံသည့္ New York Times ႏွင့္ International Herald Tribune သတင္းစာေဆာင္းပါး၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၄ ရက္ ၁၉၉၇)
(၃)
ဂ်ာ၀ါဟာလားလ္ေနရူး ဆုခ်ီးျမွင့္ပြဲသို႔ ေပးပို႔သည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ဆုလက္ခံ မိန္႔ခြန္း
နယူးေဒလီ၊ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ ၁၉၉၃
သမၼတႀကီး၊ ဒုသမၼတႀကီး၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ေန႐ူးဆု ေကာ္မတီဝင္မ်ား၊ သံတမန္မ်ား၊ ဂုဏ္သေရရွိ ဧည့္သည္ေတာ္ မ်ားႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ားရွင့္
ဒီဆုေပးပြဲ အခါသမယဟာ ခံစားခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေပၚေပါက္ေစပါတယ္။ က်မကို အိႏၵိယႏိုင္ငံက လူေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ သံေယာဇဥ္တြယ္မိေစတဲ့၊ အားေကာင္းတဲ့ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈေႏွာင္ႀကိဳးေတြ ဘံုႏိုင္ငံေရးစိတ္ကူးစံေတြရွိပါတယ္။ က်မဘဝမွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံအေၾကာင္း၊ "ပန္ဒစ္ႀကီး" လို႔ က်မတို႔မိသားစုကအၿမဲေခၚတဲ့ ပန္ဒစ္ေန႐ူးအေၾကာင္းရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ မျဖစ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကာလဆိုတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ကိုအမွတ္တရနဲ႔ထူေထာင္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံတကာနားလည္မႈဆုတံဆိပ္ ခ်ီးျမႇင့္ခံရတာဟာ က်မအတြက္ ဂုဏ္ယူဝမ္းသာစရာျဖစ္ပါတယ္။
တဖက္ကၾကည့္ရင္ ဒီဆုကို က်မ လူတဦးခ်င္းအေနနဲ႔ရတာမဟုတ္ဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္တေယာက္အျဖစ္ ရတာကို ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်မမွာ လူသားပီသ တဲ့ ေမတၱာက႐ုဏာစိတ္နဲ႔ ေက်းဇူးတင္ဝမ္းေျမာက္စိတ္ ျပည့္လွ်မ္းသြားမိပါတယ္။ ကမၻာတလႊားမွာ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာ တိုးတက္ျမင့္မားေရးအတြက္ ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္အက်ဳိးေဆာင္ခဲ့သူေတြကို ခ်ီးျမႇင့္တဲ့ ဘြဲ႔ထူးဂုဏ္ထူးေတြလက္ခံဖို႔ က်မ အေရြးခ်ယ္ခံရတိုင္း အဲသလိုစိတ္မ်ဳိး ျဖစ္ေပၚတတ္ပါတယ္။ က်မရဲ႕တိုင္းျပည္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံတကာအသိအမွတ္ျပဳ ေစာင့္ေရွာက္မခံရဘဲ က်မတို႔ျပည္သူလူထုကို လံုျခံဳၿပီးသိကၡာရွိတဲ့ဘဝရပ္တည္မႈ အာမခံခ်က္ေပးမယ့္ အေျခခံမူေတြ ရပိုင္ခြင့္ေတြရဖို႔အတြက္ မိမိတို႔ရဲ႕ဘဝနဲ႔ မိမိတို႔ရဲ႕လြတ္လပ္မႈသာမက မိမိတို႔အသက္ေတြေတာင္ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားေနသူ အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီးေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။ ဒီသတၱိေျပာင္တဲ့ အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕တိုက္ပြဲကို မီးေမာင္းထိုးျပဖို႔ အခြင့္အလမ္းရတဲ့အတြက္ က်မေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ လူသားႏြယ္တရပ္လံုးအတြင္းမွာ သူတို႔တေတြ ကိုယ္စား ႏိုင္ငံတကာနားလည္မႈဆိုင္ရာေန႐ူးအမွတ္တရဆု လက္ခံခြင့္ရတဲ့အတြက္လည္း က်မေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
က်မဟာ လြတ္လပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီျမန္မာႏိုင္ငံ ေပၚထြန္းေရးအတြက္ အင္မတန္႔ကို စြန္႔လႊတ္စေတးခဲ့သူေတြကို ဦးၫြတ္ဂုဏ္ျပဳခ်င္တဲ့ဆႏၵ ျပင္းျပေနသလို အိႏၵိယႏိုင္ငံနဲ႔ က်မရဲ႕ေႏွာင္ႀကိဳးေတြကို တဖန္ျပန္ထူေထာင္ အေခ်ာကိုင္ဖို႔ လည္း ဆႏၵျပင္းျပေနတဲ့အတြက္ ဒီကေန႔ လူကိုယ္တိုင္လာေရာက္ၿပီး ဆုလက္ခံခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေန မေပးလို႔ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ က်မရဲ႕ကိုယ္စားအျဖစ္ အင္မတန္ခ်စ္ခင္တဲ့ မိသားစုမိတ္ေဆြလည္းျဖစ္၊ "ဂုဏ္ထူး ေဆာင္" ေဒၚေလးလည္းျဖစ္သူကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္။ သူမဟာ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉး႐ံုးရဲ႕ ပထမဆံုးျမန္မာလူမ်ဳိး ႐ံုးအဖြဲ႔ဝင္ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာနားလည္ေရးအတြက္ ထက္ထက္သန္သန္ေဆာ္ၾသခဲ့ လက္ေတြ႔ က်င့္သံုးခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ သူမဟာ က်မကိုယ္စား ဆုခ်ီးျမႇင့္ပြဲနဲ႔ထိုက္သင့္တဲ့ ဂုဏ္ၾကက္သေရအျပည့္နဲ႔ ဆု လက္ခံမယ္ ဆိုတာ က်မယံုၾကည္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံတကာနားလည္မႈရွိေရးအတြက္ ပန္ဒစ္ေန႐ူးရဲ႕ အက်ဳိးျပဳခ်က္ေတြက သူ႔ဘဝတသက္တာအတြင္း ကမၻာ့ ဇာတ္ခံုေပၚမွာ သူပါဝင္ကျပခဲ့တဲ့အခန္းထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး ေထြျပားတဲ့ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ေတြၾကား၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖံုဖံု ေသာ သေဘာတရားဝါဒေရးရာေတြၾကား ကြာဟခ်က္ကို က်ဥ္းေျမာင္းေလ်ာ့က်ေစခဲ့ပါတယ္။ ႐ုပ္ဝတၳဳစြမ္းပကား ပိုလို႔ ပိုလို႔တြင္က်ယ္လာတဲ့ကမၻာႀကီးမွာ တေလာကလံုးဆိုင္ရာ လူသားတန္ဖိုးစံေတြ ထူေထာင္ႏိုင္ဖို႔ တိုက္ပြဲဝင္႐ုန္းကန္ေန ၾကတဲ့ ျပည္သူလူအမ်ားကို ေန႐ူးဝိညာဥ္က အားေပးအက်ဳိးျပဳေနပါတယ္။
က်မအခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံေနရတဲ့ ႏွစ္ကာလေတြအတြင္းမွာ မဟတၱမဂန္ဒီနဲ႔ ပန္ဒစ္ေန႐ူးတို႔ရဲ႕ စကားေတြ စာေတြ ဟာ အစဥ္တစိုက္ စိတ္ဓာတ္ျမႇင့္တင္ အားေပးေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္လွတဲ့ အိႏၵိယအမ်ဳိးသားႏွစ္ေယာက္ ကို က်မအေလးစားအၾကည္ညိဳဆံုး ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပေတြ၊ ဆရာသမားေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြစာရင္းထဲ ထည့္ထားပါ တယ္။ က်မ ျပင္ပကမၻာနဲ႔ အဆက္ျဖတ္ခံခဲ့ရတဲ့ ေျခာက္ႏွစ္တာကာလတေလွ်ာက္လံုး က်မအိမ္ေရွ႕ခန္းမမွာ ပန္ဒစ္ ႀကီးကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိထဲက ထာဝရရွင္သန္ေနမယ့္စကားေတြကို ေကာက္ႏႈတ္ၿပီး ပိတ္ကားခ်ပ္ေပၚ ေရးကူး ခ်ိတ္ဆြဲထားပါတယ္။ ဒီစကားေတြဟာ က်မအေပၚ နက္နက္႐ႈိင္း႐ႈိင္း စြဲထင္ေနတဲ့အတြက္ အဲဒီထဲကတပိုဒ္ကို ကိုးကားပါရေစ။
တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး ႏွင့္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးတို႔သည္ အိႏၵိယႏိုင္ငံကို ၿဗိတိသွ်အုပ္စိုးမႈ၏ ဂုဏ္ယူဖြယ္ေအာင္ျမင္ခ်က္မ်ားထဲ ပါဝင္ သည္ဟု က်ေနာ္တို႔ကို သင္ၾကားခဲ့သည္။ က်ေနာ္၏ကိုယ္ပိုင္အသိစိတ္အရ ယင္းတရားဥပေဒစိုးမိုးေရးႏွင့္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးကို လံုးဝလိုလားေထာက္ခံပါသည္။ က်ေနာ္သည္ စည္းကမ္းရွိရွိေနထိုင္ျခင္းကို ႏွစ္သက္ၿပီး မင္းမဲ့ဝါဒ၊ စည္းကမ္းမဲ့ ဗ႐ုတ္သုကၡျဖစ္မႈႏွင့္ စြမ္းေဆာင္ရည္မဲ့မႈကို မႏွစ္ၿခိဳက္ပါ။ သို႔ရာတြင္ ခါးသီးေသာအေတြ႔အၾကံဳေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုအေပၚ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမ်ားက ခ်မွတ္သည့္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးႏွင့္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး၏ တန္ဖိုးကို က်ေနာ္သံသယျဖစ္မိပါသည္။ တခါတရံတြင္ ယင္းတန္ဖိုး အတြက္ ေပးေဆာင္ရသည့္ စရိတ္မွာ လြန္က်ဴးလွၿပီး တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး ဟူသည္မွာ ႀကီးစိုးလႊမ္းမိုးေနသည့္ ဂုိဏ္းတရပ္၏ ဆႏၵ သေဘာထားသာျဖစ္ၿပီး ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး ဟူသည္မွာလည္း အေသြးအသားထဲအထိ စိမ့္ဝင္ေနသည့္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈ၏လြန္႔တုန္႔ခ်က္ reflex သာျဖစ္သည္။ တခါတရံတြင္ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး ႏွင့္ ၿငိမ္ဝပ္ ပိျပားေရး ဟုေခၚဆိုၾကသည့္အရာမွာ လက္ေတြ႔တြင္ တရား ဥပေဒႏွင့္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားျခင္း ကင္းမဲ့မႈဟု ပို၍သင့္ေတာ္စြာေခၚေဝၚႏိုင္ေပသည္။ အျပန္႔အႏွ႔ံျဖစ္ေနသည့္ ေၾကာက္ရြ႕ံမႈအေပၚ အေျခခံ ထားေသာ မည္သည့္ေအာင္ျမင္မႈမဆို ႏွစ္လိုဖြယ္ရာျဖစ္ႏိုင္ရန္ခဲယဥ္းလွၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ၏ အၾကပ္ကိုင္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ ယႏၱရားေပၚ အေျခခံထားကာ ယင္းယႏၱရားႏွင့္ ခြဲျခားမတည္ရွိႏိုင္ေသာ 'ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး' ဆိုသည္မွာလည္း အရပ္ဖက္အုပ္စုိးမႈထက္ စစ္ဖက္သိမ္းပိုက္စိုးမိုးမႈႏွင့္ ပိုတူေနပါသည္။ ကဗ်ာဆရာႀကီး ကဠဏ၏ သက္တမ္းေထာင္ခ်ီရွိၿပီျဖစ္သည့္ ရာဇတရံဂဏိ အမည္ရွိ ကက္ရွ္မီးယားရာဇဝင္ဇာတ္ေတာ္ႀကီးထဲတြင္ မင္းႏွင့္ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရတို႔က ေစာင့္ထိန္းရန္တာဝန္ရွိေသာ ဓမၼ (မွန္ေသာတရား) ႏွင့္ အဘယ (အေၾကာက္အရြံ႕မဲ့မႈ) တို႔ကို တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးႏွင့္ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး အဓိပၸာယ္ျဖင့္ ထပ္တလဲလဲသံုးႏႈန္းထားသည္ကို ေတြ႔ရွိရသည္။ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး ဆိုသည္မွာ တရားဥပေဒ မည္ကာမတၱထက္သာလြန္သလို ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး ဆိုသည္မွာ လည္း ျပည္သူျပည္သားမ်ားအေနျဖင့္ အေၾကာက္အရြံ႕မဲ့ျခင္းကို ဆိုလိုခဲ့သည္။ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ေနေသာ ျပည္သူလူထုအေပၚ 'ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ' သက္ေရာက္ေစျခင္းထက္ အေၾကာက္အရြံ႕မဲ့မႈကို ပ်ဳိးေထာင္စိမ့္ဝင္ေစသည့္စိတ္ကူးက အမ်ားႀကီးပို၍ ႏွစ္လိုဖြယ္ပါ တကား။
အဲဒီအပိုဒ္မွာ ပန္ဒစ္ေန႐ူး ေဖာ္ျပထားတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြဟာ က်မရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ လံုးဝတထပ္တည္း ျဖစ္ပါ တယ္။ သူနဲ႔က်မ တူညီတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္လို႔ မၾကာခဏဆိုသလို က်မခံစားမိၿပီး အေမနဲ႔အတူ အိႏၵိယမွာ က်မေနတဲ့ကာလေတြတံုးက ပန္ဒစ္ႀကီးနဲ႔ ပိုရင္းႏွီးေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့အခြင့္အလမ္း မယူမိခဲ့တာကို ေနာင္တရမိပါ တယ္။ အဲဒီတံုးကေတာ့ သူ႔ကို က်မမိဖေတြရဲ႕ မိတ္ေဆြတေယာက္အျဖစ္ေလာက္ဘဲ သေဘာထားမိခဲ့ၿပီး တေန႔က်ရင္ က်မကိုယ္တိုင္ရဲ႕မိတ္ေဆြအျဖစ္ သေဘာထားမိမွာကို တခါမွ မစဥ္းစားမိခဲ့ပါဘူး။
ပန္ဒစ္ေန႐ူးဟာ လူမ်ဳိးေရးနဲ႔ အသားအေရာင္တံတိုင္းေတြ မ်ဳိးဆက္တံတိုင္းေတြကို သူ႔ရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ လူသား ဆန္မႈ ေမတၱာက႐ုဏာဓာတ္နဲ႔ မၾကာခဏျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ က်မအေဖဟာ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ လန္ဒန္ကိုသြားေဆြးေႏြးတဲ့အခါ ေဒလီမွာခဏနားၿပီး ပန္ဒစ္ေန႐ူးနဲ႔တျခားအိႏၵိယေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ပါ တယ္။ ပန္ဒစ္ႀကီးဟာ သူ႔ထက္ (၂၆)ႏွစ္ငယ္တဲ့ က်မအေဖအေပၚ ဖခင္စိတ္ ခ်က္ခ်င္းျပခဲ့ပါတယ္။ အေဖ့ရဲ႕ ႏြမ္း ဖတ္ဖတ္ ပါးလွပ္လွပ္ ခ်ည္ယူနီေဖာင္းကို ၾကင္နာတဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ ေဝဖန္ပိုင္းျခားၿပီး အဲဒီအဝတ္အစားနဲ႔ အလုပ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ပန္ဒစ္ႀကီးက အပ္ခ်ဳပ္ဆရာေတြကို ပံုစံက်က် ထူထူထဲထဲ သိုးေမႊးယူနီေဖာင္း ေလး- ငါးထည္ အျမန္ခ်ဳပ္ေပးဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။ အဂၤလန္ႏိုင္ငံဟာ အဲဒီတံုးက တသက္မွာမၾကံဳဖူးေအာင္ေအးတဲ့ ေဆာင္း ရာသီကိုေတြ႔ေနရတာ ၾကားရတဲ့အတြက္ ပန္ဒစ္ႀကီးက အေပၚဝတ္႐ံုအေႏြးထည္ႀကီး (ဂရိတ္ကုတ္) တထည္ကိုလည္း တေနရာကဆြဲေပးခဲ့ပါတယ္။ က်မအေဖရဲ႕ လူသိမ်ားတဲ့ဓာတ္ပံုတပံုမွာ သူ႔အတကြ အေတာ္ေလးႀကီးေနတဲ့ အဲဒီ ဂရိတ္ကုတ္ႀကီးထဲ ျမဳပ္ဝင္ေနတာကို ျပထားပါတယ္။
၁၉၆၀ မွာ က်မအေမ အိႏၵိယႏိုင္ငံဆိုင္ရာသံအမတ္ ခန္႔အပ္ခံရတဲ့အခါ ပန္ဒစ္ေန႐ူးက ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေႏြးေႏြး ေထြးေထြး ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ားျပည္သူပြဲလမ္းသဘင္ေတြမွာဆိုရင္လည္း အေမ့ကိုတမင္ေရြးၿပီး ေနေကာင္း က်န္းမာလား ေမးေလ့ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို လူသားဆန္တဲ့ေႏြးေထြးမႈအမူအရာမ်ဳိးေတြနဲ႔ ပန္ဒစ္ေန႐ူးဟာ လူမ်ဳိးမေရြး ဘာသာမေရြး ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကို ရယူႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူ႔ရဲ႕ဒီမုိကေရစီ ယံုၾကည္ ခ်က္ ႏိုင္ငံတကာ့ဝါဒယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို လက္မခံသူေတြကေတာင္ သူ႔ဉာဏ္ပညာန႔ဲ ႐ိုးေျဖာင့္မႈေၾကာင့္ ေလးစား သြားၾကပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးစနစ္ဟာ က်မတို႔ရဲ႕ ေျခာက္ပစ္မကင္းကမၻာႀကီးကို ဖိစီးႏွိပ္စက္ေနတဲ့ ျပႆနာတပံုတေခါင္း အတြက္ အေကာင္းဆံုးေျဖရွင္းခ်က္ေတြ ေပးစြမ္းႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကတဲ့ က်မတို႔အဖို႔ ပန္ဒစ္ေန႐ူးနဲ႔ အိႏၵိယႏိုင္ငံ တို႔ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈေတြက အင္မတန္႔ကို အားျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒီအိႏၵိယတိုက္ငယ္ဟာ လူမ်ဳိးေတြ၊ ဘာသာစကားေတြနဲ႔ အယူဝါဒေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတဲ့တိုက္ငယ္ျဖစ္တယ္၊ ဒီႏိုင္ငံဟာ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းလွတဲ့ လူမ်ဳိးေရး- ဘာသာေရးအဓိက႐ုဏ္း၊ အစြန္းေရာက္ဝါဒနဲ႔ အၾကမ္းဖက္မႈေတြေၾကာင့္ အေနအထားေတြ ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္သြားၿပီး လပိုင္း အတြင္းမွာ ကံၾကမၼာနဲ႔ခ်ိန္းဆိုခ်က္အတိုင္း ရင္ေကာ့ေခါင္းေမာ့ၿပီး ေရွ႕တက္လွမ္းသြားခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္တယ္၊ လူသားရဲ႕ ဝမ္းတြင္းပါဂုဏ္သိကၡာကို ေလးစားၿပီး လြတ္လပ္ဖို႔နဲ႔ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ ထိုက္တန္တဲ့သတၱဝါအျဖစ္ တန္ဖိုးထားတဲ့စနစ္က မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့ျပႆနာမရွိဘူး ဆိုတာကို ဒီ ကမၻာ့အႀကီးဆံုးဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံႀကီးက
အေကာင္းဆံုးသက္ေသျပေနပါတယ္။ က်မတို႔ႏိုင္ငံလည္း မေဝးေတာ့တဲ့တေန႔မွာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ဆႏၵသေဘာထား က ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပၿပီး ဓမၼ နဲ႔ အဘယ တို႔စိုးမိုးတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ျမန္မာျပည္သူအမ်ားတကာ့ အမ်ားစုႀကီးက ႏွစ္ႏွစ္ကာကာေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတို႔ဟာ နယ္ေျမခ်င္းစပ္ေန႐ံုမကပါဘူး။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ ေက်ာ႐ိုးျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶ ဘာသာဟာ အိႏၵိယေျမေပၚက ထြက္ေပၚလာတာျဖစ္ပါတယ္။ က်မတို႔ေခတ္ကာလရဲ႕ ဧရာမနည္းပညာတုိးတက္မႈ ေတြေၾကာင့္ ကမၻာႀကီးဟာ ပိုၿပီးေသးငယ္လာေပမဲ့ ပို႐ႈပ္ေထြးၿပီး အင္မတန္အႏၱရာယ္ႀကီးႏိုင္စရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလိုကမၻာႀကီးမွာ ဗုဒၶဝါဒကသင္ၾကားေပးတဲ့ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ သည္းခံခြင့္လႊတ္မႈ နဲ႔ မိမိကိုယ္မိမိထိန္းခ်ဳပ္မႈတို႔ဟာ တန္ဖိုးရွိလွတဲ့ အရည္အေသြးေတြျဖစ္ပါတယ္။ လူမ်ဳိးအားလံုး လူအားလံုးကို ဘံုလူသားႏြယ္ျဖစ္မႈက စည္းေႏွာင္ထား တာကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႔၊ တေယာက္ကိုတေယာက္ ပိုနားလည္ေစတဲ့ အရည္အေသြးေတြကို ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးဖို႔ တခါမွမၾကံဳဖူးေအာင္ကို လိုအပ္ေနပါၿပီ။ သူတို႔ရဲ႕အေျမာ္အျမင္က်ယ္ေျပာမႈနဲ႔ တစိမ္းတရံစာႏွလံုးသားေတြကို သိမ္းက်ဳံးယူႏိုင္ခဲ့တဲ့ မဟတၱမဂႏၵီ နဲ႔ ပန္ဒစ္ေန႐ူးတို႔လို ႀကီးက်ယ္ျမင့္မားမႈ တခါမွမၾကံဳဖူးေအာင္ကို လိုအပ္ေနပါၿပီ။
ဒီကေန႔ အိႏၵိယႏိုင္ငံဟာ သူ႔ရဲ႕ႀကီးျမတ္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ႕ အစဥ္အလာအတိုင္း ဆက္လက္ေလွ်ာက္ လွမ္းေနပါတယ္။ က်မရဲ႕ႏွလံုးသားနဲ႔ အင္မတန္႔ကိုရင္းႏွီးလွတဲ့ ဒီႏိုင္ငံကေန ႏိုင္ငံတကာ့နားလည္မႈဆိုင္ရာဆု လက္ခံ ယူဖို႔ ေရြးခ်ယ္ ခံရတာဟာ တကယ့္ကို ဂုဏ္ယူ စရာ ျဖစ္ပါတယ္။
သမတႀကီးနဲ႔ ေန႐ူးဆု ေကာ္မတီ ဝင္မ်ားရွင့္၊ က်မရဲ႕တိုင္းျပည္၊ က်မရဲ႕ျပည္သူေတြနဲ႔ က်မကိုယ္တိုင္ကို ဂုဏ္ျပဳ တဲ့အတြက္ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္။
(ေဒၚသန္းေအးက သမၼတႀကီး ေဒါက္တာရွန္ကာဒါယားရွားမ ထံမွ ေဒၚစုကိုယ္စား ဆုလက္ခံယူခဲ့သည္။)
ကိုေဇာ္မိုးေအာင္ ( ကိုရီးယား ) မွ ေပးပို႔ပါသည္။
၂ . ၄ . ၂၀၁၀
စာသားကို ဟံသာ၀တီ မွ ကူးယူေဖၚျပၿပီး ဓါတ္ပံုကို ကိုဒီေရ ဘေလာ့ဂ္မွ ကူးယူ ေဖၚျပထားပါတယ္။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
